vrijdag 26 juli 2013

Het belooft een max mooi seizoen te worden

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Bij gelegenheid van de presentatie van het nieuwe historische naslagwerk Il Grande Album della Pro Vercelli 2007-2013 van de lokale voetbaljournalist Alex Tacchini in het Silvio Piola Stadion zei voorzitter Secondo het volgende over de ambities voor komend seizoen. “We hebben een jong en competitief team. Op dit moment zijn we compleet. Als er nog iemand vertrekt dan zal die op adequate wijze worden vervangen. Het doel is om in de top negen te eindigen. We proberen terug te keren in de Serie B.” De legendarische voorzitter heeft het stokje er duidelijk niet bij neergelegd na zijn aankondiging de club van de hand te willen doen.

Een paar dagen later werd de selectie van trainer Scazzola nog verder versterkt ook. De ervaren linksback Max Scaglia (37), één van de betere spelers van vorig seizoen, verlengde zijn contract alsnog met één jaar en voegde zich bij de ploeg die in Cantalupa in voorbereiding is op het nieuwe seizoen. La Sesia schreef dat Pro met hem erbij over een zeer sterke defensie beschikt voor de Lega Pro Prima Divisione.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
De grootste onzekerheid in de selectie is op dit moment Pietro Iemmello. Volgens zijn zaakwaarnemer aast de talentvolle jonge spits op een overstap naar een grote club (de namen van Parma en Genoa zingen rond, maar nog niks is concreet). “Hij herstelt nog van een knieblessure en zal zich dan bij het team aansluiten. Gelet op zijn talent is het evident dat hij op de transfermarkt wordt genoemd en dat er belangstelling is van hoger spelende teams. Boden op hem zullen we serieus in overweging nemen, maar het moge duidelijk zijn dat we het juiste voorstel nog niet hebben ontvangen”, aldus sportief directeur Varini, die voorts wist te melden dat de transfergeruchten over Cosenza (Benevento), Erpen (Lecce) en Scavone (Cremonese) niet concreet spelen.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
In de tussentijd wordt er in Cantalupa getraind en geoefend. De eerste oefenwedstrijd tijdens het trainingskamp was het ondertussen traditionele treffen tegen Roletto Val Noce (13-0). De tweede oefenwedstrijd werd met 10-0 gewonnen van Piossasco. De lessen van die wedstrijden zijn in ieder geval dat Di Piazza weer is teruggekeerd aan het front. Hij stond zoals vanouds (in de voorbereiding) op scherp door in beide wedstrijden twee keer te scoren. De nieuwelingen Bani, Gomez en Ruggiero vonden eveneens het net.

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Verder werd het beeld bevestigd dat trainer Scazzola met deze selectie over een legio aan mogelijkheden beschikt. In alle linies zijn de posities dubbel bezet. De mix van zeer ervaren Serie B-spelers, zeer ervaren Lega Pro-spelers, jong veelbelovend talent en eigen jeugd zorgt op het eerste oog voor een natuurlijke balans. De selectie biedt bovendien ruim de mogelijkheden om al naar gelang de behoefte van speelstijl en tactiek te wisselen. Op 4 augustus gaat het seizoen officieel van start met de bekerwedstrijd tegen Monza in het eigen Silvio Piola Stadion. Het belooft een mooi seizoen te worden.

maandag 15 juli 2013

Zonnige start van het nieuwe seizoen

Op de dag van de eerste training werd duidelijk dat Pro Vercelli in het nieuwe seizoen 2013/2014 over een kwalitatief goede selectie beschikt, een mooie mix tussen ervaring en (kakelvers) talent. Uiteraard zijn wijzigingen in de selectie nog mogelijk zolang de transfermarkt niet gesloten is. Vooralsnog heeft de nieuwe hoofdtrainer Scazzola echter de volgende spelers tot zijn beschikking:

Doel: Alex Valentini, Marcos Miranda en Valerio Vimercati

Verdediging: Mattia Bani, Nazzareno Belfasti, Tommaso Cancellotti, Francesco Cosenza, Riccardo Fochesato, Tony Huston, Alessandro Ranellucci, Christian Scalvini en Simone Talpa

Middenveld: Fabio Coviello, Andrea Cristiano, Dejan Danza, Donato Disabato, Horacio Erpen, Umberto Germano, Andrea Marconi, Andrea Rosso, Giuseppe Ruggiero, Manuel Scavone en Riccardo Secondo

Aanval: Matteo Di Piazza, Guido Gomez, Giuseppe Greco, Pietro Iemmello en Antonio Romano

Opvallend zijn de nieuwe namen, enkele blijvertjes en een aantal vertrokken spelers.

Mogelijke opstelling Pro Vercelli
Nieuwe namen
De afgelopen week slaagde sportief directeur Varini erin om nog drie grote talenten naar Vercelli te lokken: Fochesato (Chievo), Huston (Hellas) en Gomez (Sassuolo). Alle drie spelers die afgelopen seizoen indruk maakten in het jeugdelftal van hun clubs. Fochesato (Soave, 30 september 1994) is een centrale verdediger. Volgens Scazzola is hij goed gebouwd en fysiek heel erg sterk. Fransman Huston (Aubervilliers, 27 januari 1993) is een rechtsback die ook in het centrum kan spelen. Deze week noemde Varini hem een interessante speler met excellente kwaliteiten.

De derde jonge aanwinst is een Italiaanse Argentijn en heet Guido Gomez (19 mei 1994). Hij maakte afgelopen seizoen als spits van het jeugdteam van Serie B-kampioen Sassuolo indruk met 16 treffers in 23 wedstrijden. Eind juni speelde Gomez nog onder leiding van bondscoach Luigi Di Biagio voor Italië Onder-19. In de interland tegen Tunesië (2-2) scoorde hij zijn eerste doelpunt voor die ploeg met een fantastische kopbal. In de daaropvolgende interland tegen Macedonië vond hij zelfs twee keer het net (5-1). Kortom, Pro Vercelli is een groot talent in de aanval rijker.

Enkele blijvertjes
Vooralsnog beschikt Scazzola ook over een enkele spelers die de afgelopen weken in verband werden gebracht met andere clubs. Valentini, Cosenza, Erpen, Germano, Greco en Iemmello meldden zich vandaag echter gewoon op de training in Vercelli. Het zijn zes spelers die, als zij blijven, de selectie van Scazzola van de nodige kwaliteit voorzien om bovenin mee te kunnen draaien. De afgelopen week werd gesuggereerd dat Erpen over kon stappen naar Lecce, maar Varini gaf aan dat van concrete belangstelling uit Apulië geen sprake is. De sluimerende belangstelling voor Valentini, Germano en Iemmello heeft zich tot op heden ook nog niet geconcretiseerd. Varini: “Laat duidelijk zijn dat Pro Vercelli spelers niet voor niks laat gaan. We weten dat alle drie een hoge marktwaarde vertegenwoordigen, maar zijn ook blij als ze doorgaan bij Pro.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Pietro Iemmello is ondertussen volledig eigendom van Pro Vercelli, dat na drie huurperiodes gebruik maakte van het recht om de talentvolle spits los te weken van Fiorentina. Iemmello is de afgelopen twee seizoenen flink gegroeid bij Pro Vercelli. Vorig seizoen was hij zelfs clubtopscorer in de Serie B, terwijl hij meestal vanaf de bank kwam. Komend seizoen is dan ook het moment voor Super Iemmello aangebroken om tot volle bloei te komen. Verwacht mag worden dat hij gezien zijn leeftijd (21) en talent grote kans maakt op een basisplaats. Als hij blijft, zal hij kansen genoeg krijgen om zijn totale doelpuntenproductie in het witte shirt (12 goals in 59 wedstrijden) aanzienlijk te verhogen.

Cosenza en Greco lijken sowieso in Vercelli te blijven. Beide ervaren krachten zijn er vorig seizoen nog niet aan toegekomen om zich in Vercelli te bewijzen als de sterkhouders waarvoor ze werden aangezien. Voor beiden is er de ruimte voor een herkansing. Rambo en De Griek zouden gezien hun C.V. dit seizoen zomaar kunnen uitgroeien tot bijzonder waardevolle spelers voor Pro. Varini: “Cosenza is wat mij betreft een goede speler die een nieuwe kans verdient. Ik volgde hem veel toen hij voor Reggina speelde en hij maakte altijd een zeer goede indruk. Hetzelfde geldt voor Giuseppe Greco: erg belangrijk voor de aanval, met cijfers die voor zich spreken.”

(SU CORTESE CONCESSIONE DELLA SOCIETA' F.C. PROVERCELLI)
Vertrokken spelers
Drie spelers hebben Pro Vercelli ondertussen definitief vaarwel gezegd. Massimiliano Scaglia, Gianni Fabiano en Marco Modolo gaan hun kansen elders zoeken. De laatste twee behoorden tot De Helden van Modena, de spelers die de historische promotie naar de Serie B op hun naam schreven. We herinneren ons het fabelachtige spel van Fabiano als hij fit was, en zullen de goals van verdediger Modolo missen. Een plekje in de rijke historie van de Leoni valt hen ten deel.

Ten slotte
Laten we niet vergeten dat dit voor Pro Vercelli pas het tweede seizoen in de Prima Divisione is na eerder 33 jaar in lagere divisies te hebben gespeeld. Op papier beschikt Pro op dit moment over een selectie die om de bovenste plaatsen kan spelen. Een heel ander uitgangspunt dan twee jaar geleden. In die zin is de promotie naar de Serie B een zegen geweest. Pro Vercelli heeft zich op veel fronten structureel kunnen versterken, van het stadion tot de selectie, en lijkt vooralsnog een zonnige toekomst tegemoet te gaan.

NB: felicitaties gaan ten slotte uit naar mijn vriend Gianluca Buffa, die deze week werd gekozen tot nieuwe voorzitter van supportersclub Forza Pro!

zondag 7 juli 2013

Drie keer groeien en bloeien

Afgelopen week was hèt voetbalnieuws in Turijn uiteraard de komst van Carlos Tevez naar Juventus. Eindelijk mocht De Oude Dame de vurig gewenste topversterking voor de aanval verwelkomen. In de kantlijn meldde Juventus afgelopen week ook ander transfernieuws via de officiële website: ‘Juventus rondt drie deals met Pro Vercelli af.’ Het was het slotstuk van een week waarin Pro Vercelli drie grote Italiaanse talenten naar het Silvio Piola Stadion wist te lokken.

Het bericht op de website van Juventus luidde als volgt: ‘Nazzareno Belfasti en Giuseppe Ruggiero stappen over naar de Serie C-club op basis van gedeeld eigendom. Elio De Silvestro keert naar Turijn terug na het seizoen 2012/13 te hebben doorgebracht bij de Leoni.’ Daarmee kwam er een eind aan het gespeculeer over de positie van De Silvestro (blijft hij wel of blijft hij niet) en sloeg de nieuwe sportief directeur van Pro Vercelli, Massimo Varini, een belangrijke slag op de transfermarkt.

Ruggiero (Sant’Agata, 28 oktober 1993) komt nadrukkelijk uit de hoge hoed van Varini: “Ik volgde de jonge zwartwitte vorig jaar al en wilde hem graag halen. Nu is hij voor de helft van ons. Hij heeft een enorm groeipotentieel.” Ruggiero is een centrale middenvelder die ook op rechts uit de voeten kan. Voor de rest is hij groen als gras met vorig seizoen vijftien optredens in de Primavera van Juve achter zijn naam (één goal).

Belfasti (Scandiano, 15 juli 1993) droeg afgelopen seizoen op huurbasis de shirts van Modena (B) en Gubbio (PD) en zette zijn eerste stappen als prof in dienst van die laatste club (elf wedstrijden, één goal). Daarvoor was hij een groot talent in de jeugd van Juventus. Voor maar liefst € 250.000,-- kwam hij in 2010 over uit de jeugd van Modena en met zevenmijlslaarzen doorliep hij de jeugdelftallen in Turijn. Hij speelde interlands voor Italië Onder-18 en Onder-19. Belfasti gaf het volgende commentaar op zijn transfer: “In Vercelli kom ik Di Piazza en Cancellotti weer tegen met wie ik de afgelopen maanden samenspeelde bij Gubbio, en Ruggiero mijn teamgenoot in de jeugd van Juventus. Ik was graag bereid het voorstel van Pro te accepteren, het is een prestigieuze club plus erg ambitieus met een betrouwbaar management. Ik ben linksbenig en geef de voorkeur aan een rol als back. In dienst van Gubbio scoorde ik mijn eerste goal als prof tegen Barletta. Ik kom zeer gemotiveerd naar Vercelli.”

De twee youngsters van Juve waren overigens niet de eerste nieuwelingen van Pro. Eerder kwam verdediger Mattia Bani (Borgo San Lorenzo, 10 december 1993) al over van Reggiana (de vorige club van Varini). Met een ronkende volzin werd hij op de clubwebsite aangekondigd: ‘Twintig in december, imposante fysiek (1,89 meter) en zeer gedreven om het te laten zien.’ Zelf zei Bani het volgende over zijn overstap: “Het was een beetje makkelijker onderhandelen omdat ik de sportief directeur Varini ken. In Reggio Emilia heb ik in termen van ervaring een zeer goede opleiding gehad, maar het kostte ook veel tijd en moeite. In het granaatrood speelde ik 23 wedstrijden (inclusief playout) en scoorde ik één goal. Bij voorkeur speel ik centraal in de defensie, hoewel ik ook vaak rechtsback heb gespeeld. Mijn favoriete team is Fiorentina en ik zie Sergio Ramos als inspiratiebron. Ik kan haast niet wachten tot dit nieuwe avontuur met De Withemden van Pro Vercelli begint: ik kom bij een historische club terecht, één van de beroemdste en meest ambitieuze in de Lega Pro. Ik ben jong en zal alles doen om mijzelf ten dienste van de trainer te stellen, omdat ik graag wil groeien en bloeien.”   

woensdag 3 juli 2013

Eten en wijn voor Eusebio Castigliano

“Ken je Torino ook?”, vroeg Pro Vercelli-fan Daniele mij vorig jaar terloops tijdens een toevallige ontmoeting in een restaurant in Vercelli. “Torino is net zo’n mooie club als Pro Vercelli, una grande storia”, vervolgde hij op indringende toon. “Waarom maak je ook niet zo’n mooi blog over Torino?”

Van de grote steden in Italië behoort Turijn ondertussen tot mijn favorieten. Wie de tijd uittrekt voor een bezoek aan Vercelli ontkomt eigenlijk niet aan een uitstapje naar de nabijgelegen industrie- en studentenstad. De rivier de Po die door de stad stroomt, de statige gebouwen en boeiende bezienswaardigheden. Fantastisch op Frankrijk geïnspireerd eten en de Alpen op de achtergrond. Grandeur en vergane glorie. Levendigheid en dynamiek. Juve en Il Toro.

Vorig jaar bekeek ik de Champions League-wedstrijd tussen Juventus en Chelsea in een Turijnse kroeg vol met Juve-supporters. De witzwarten overklasten de blauwen van Abramovich en de mensen stonden uitgelaten op de banken. Na het eindsignaal – Juventus won met 3-0 – barstte het feest in de kroeg los.

Een jaar eerder bezocht ik in Turijn het monument van Gigi Meroni, alias De Granaatrode Vlinder. De dynamisch dwarrelende buitenspeler, rebel en lieveling van het Torino-publiek, werd door één van zijn grootste fans doodgereden toen hij de weg overstak op de avond dat Torino met 4-2 van Sampdoria had gewonnen.

Het monument staat niet ver van het stadion waar Torino tegenwoordig zijn thuiswedstrijden speelt. En dat stadion staat op zijn beurt niet ver van het legendarische Stadio Filadelfia waar Torino ooit zijn grote successen vierde. Die laatste plek was tijdens mijn bezoek door bouwplaten afgeschermd, maar bleek ook niet veel meer te zijn dan een verzameling voetbalstadionruïnes. Hier en daar stonden nog smalle delen van de tribunes overeind. Door struiken overwoekerd. Een zwerver struinde er over het verlaten veld. De ingang had nog wel de originele rode stalen deuren met stieren erop. Het verried iets van de grandeur van Il Grande Torino.

Uiteraard kende ik de legende van Torino, de club die in de jaren veertig op eenzelfde manier een stempel drukte op de Italiaanse voetbalhistorie als Pro Vercelli een kwart eeuw eerder deed. Ik herinnerde mij Torino persoonlijk ook van de UEFA-cupfinale tegen Ajax in 1992 en de daaropvolgende recordtransfer van Gianluigi Lentini naar AC Milan voor 18 miljoen lire. Ik wist dat de Nederlanders Faas Wilkes, Wim Kieft en Michel van de Korput ooit voor de club speelden. De Stier stond bekend als de volksclub van Turijn, maar qua palmares in de schaduw van het mondaine Juventus.

Daar waar Pro Vercelli het Italiaanse voetbal een eigen gezicht gaf, speelde Il Grande Torino volgens velen het beste voetbal dat Italië ooit heeft mogen aanschouwen. De ploeg vestigde record na record en won in de jaren veertig van de vorige eeuw vijf Scudetti en de harten van het volk.

In 1949 kende de hegemonie van Torino een tragisch einde toen vrijwel het gehele legendarische team, na terugkeer van een vriendschappelijke wedstrijd tegen Porto in Lissabon, omkwam bij de vliegtuigcrash op de Superga-berg net buiten de stad. Aan de achterkant van de basiliek op de Superga is nog wat van de schade te zien ten gevolge van de ramp. Tegen de muur van de basiliek bevindt zich een stenen gedenkplaats waar de Torino-fans nog regelmatig eer komen bewijzen aan de gevallen helden. Op het altaar liggen sjaaltjes, er staan planten en bloemen, foto’s op de wand. Het is een plek waar je een vleugje van de magie en tragiek van Il Grande Torino proeft.

Op een marmeren steen staan de namen van de slachtoffers van de ramp onder een enorm kruis. Eén van de namen is die van Eusebio Castigliano (Vercelli, 9 februari 1921). De in Vercelli geboren en getogen voetballer speelde vanaf 1939 twee seizoenen voor Pro in de Serie B. De buitenspeler overtuigde meteen in zijn debuutseizoen met zeven doelpunten in negen wedstrijden. Pro Vercelli eindigde dat seizoen als negende in de Serie B. Een jaar later degradeerde Pro Vercelli kansloos voor de eerste keer in de geschiedenis naar de Serie C. Castigliano onderscheidde zich desondanks positief met elf doelpunten in twintig optredens. Hij vervolgde zijn loopbaan bij Spezia waarna hij via Biellese in 1945 bij Torino terecht kwam. Als middenvelder van Il Grande Torino won hij vier titels op rij. Met dertien doelpunten in veertien wedstrijden werd hij zelfs topscorer van de finaleronde van het seizoen 1945-1946. Tussen 1945 en 1949 speelde hij zeven interlands (één goal).

Castigliano verenigde het beste van Il Grande Torino en het oude Pro Vercelli in zich door enerzijds zijn fluwelen spel, ze noemden hem ook wel De Fluwelen Voet, en anderzijds zijn vermogen om zijn fysiek in de strijd te gooien. Die fysiek kende zijn oorsprong in Vercelli, waar hij opgroeide in het harde bestaan van de rijstbouw en waar hij in de traditie van de wondermiddenvelders Ara, Milano I en Leone zijn opleiding tot voetballer genoot. In de tijd dat hij voor Biellese uitkwam, legde hij de reis van Vercelli naar Biella af op de fiets. Hij hield er sterke benen aan over en een verwoestend, doelgericht afstandsschot. De onvergetelijke Bananu, zo schreef Alex Tacchini.

Castigliano begaf zich naar verluidt graag onder de mensen en was zeer geliefd bij de fans. Om hem te eren werd in 1963 in Vercelli zelfs een voetbalclub opgericht die zijn naam draagt: GS Eusebio Castigliano. De huidige perschef van Pro Vercelli, Filippo Simonetti, schreef onlangs over die club in La Stampa. De Cappuccini in Granata hadden zich net weten te handhaven in de Seconda Categoria ten koste van Caresana (heel toevallig de plek waar Pro Vercelli-topschutters Carlo en Sandro Rampini begraven liggen, maar dat terzijde). Simonetti kondigde festiviteiten aan, ook omdat de glorieuze club zijn vijftigjarig bestaan vierde.

Castigliano hield waarschijnlijk ook wel van een feestje, want op internet is een artikel over hem te vinden waarin hij als volgt wordt omschreven: ‘Castigliano, de fietsende fluwelen voet met het leeuwenhart, die de voorkeur gaf aan fietsen omdat hij zijn geld liever uitgaf aan eten en wijn dan aan benzine.’

Op Youtube is een kort maar mooi filmpje van Eusebio Castigliano te vinden. In het 42 seconden durende fragment is te zien hoe hij met speels gemak met zijn hak een muntstuk in de borstzak van zijn jasje jongleert. Onderdeel van de festiviteiten van de club die zijn naam draagt is een jeugdtoernooi waar de nieuwe generatie voetballers haar kunsten mag vertonen, met onder andere elftallen van Pro en Torino. Er wordt ook een bezoek aan Superga georganiseerd. Mocht je daar nog eens komen, dan stel ik voor dat je daar achteloos een muntje achterlaat. Voor eten en wijn voor Eusebio Castigliano. Om een voetballegende levend te houden.