zondag 18 november 2012

Pro per Sempre

De avond na de teleurstellend verloren wedstrijd tegen Crotone hebben we in Il Giardinetto een afsluitend etentje met Jacopo. Hij is van jongs af aan Pro Vercelli-supporter en zanger van beroep. Jacopo groeide op in een dorpje van zeshonderd inwoners zo’n tien kilometer buiten Vercelli en middenin de rijstvelden. Hij woont daar nog steeds bij zijn ouders en geniet van de rust en stilte op het platteland. Het staat in scherp contrast tot zijn werkzame leven, waarin hij tot over de grenzen wordt geadoreerd door voornamelijk jonge meiden die vallen voor zijn Italiaanse zangstem, blonde coupe en flamboyante presentatie. Met zijn band haalde Jacopo ooit de halve finale van het Eurovisiesongfestival. Een kroon op zijn prille loopbaan die al op zeer jonge leeftijd begon met deelnames aan regionale zangwedstrijden. Nu werkt hij aan een doorbraak als solo-artiest.

Thuis op het platteland wordt Jacopo nog wel eens geconfronteerd met de geschiedenis van hard werken in de rijstvelden. Zo speelde zijn opa bijvoorbeeld ooit als amateur voor Pro Vercelli. Na de oorlog kon hij overstappen naar Salernitana om als prof in de Serie B te spelen, maar hij kreeg geen toestemming van zijn familie. Er moest op het land gewerkt worden. Brood op de plank. De vader van Jacopo runt nog altijd het familiebedrijf, hoewel hij in de eerste plaats kunstenaar van beroep is. Met zijn vader bezocht Jacopo de club van jongs af aan. Samen bezochten ze legendarische derby’s tegen Novara in de Serie C2. Hij kijkt nu uit naar december als de belangrijkste wedstrijd van het jaar na jaren weer wordt gespeeld. Hij zal echter niet naar Novara gaan wegens andere verplichtingen. Die avond treedt hij op in het theater van Vercelli om een klassieke uitvoering van het nieuwe clublied dat hij geschreven heeft te performen. Jacopo heeft Pro in het hart. Op zijn eigen enthousiaste wijze.

Voetbal en muziek liggen volgens Jacopo heel dicht bij elkaar. “De interactie met het publiek op het podium is vergelijkbaar met spelen in een vol voetbalstadion. De energie die dat losmaakt, ongekend. En niet te vergelijken met enige andere sport of kunstvorm. Zoals je tijdens een concert een band opbouwt met het publiek, gaat dat in een voetbalwedstrijd ook. In directe interactie wordt er iets van een hogere orde gecreëerd. Vanuit niets ontstaat iets overweldigends. Een buitengewone ervaring.”

De mensen uit Vercelli typeert Jacopo als speciaal en vreemd. In Vercelli is iets niet snel goed genoeg, waardoor het provinciestadje bekend staat vanwege het lokale pessimisme. “Als de helft van de stad jouw passie zou hebben, dan zou Pro Vercelli nu in de Champions League spelen”, merkt hij terloops lachend op. Nu schijnen er zelfs mensen te zijn die om het vertrek van het huidige bestuur roepen. Ze realiseren zich kennelijk niet dat al het succes van de afgelopen tijd te danken is aan Secondo en zijn mensen. Zo waren er ook mensen in de stad die op voorhand tegen de overname door Secondo waren omdat ‘U.S.’ uit de clubnaam zou verdwijnen. Jacopo heeft zelfs gehoord van mensen die het nieuwe stadion niet mooi vinden. “Vroeger was het anders”, aldus Jacopo. “Zelfs in de Serie D kwamen er nog wel eens 10.000 mensen kijken en gingen er makkelijk 3.000 mee naar uitwedstrijden. Zoals tegen Giulianova. God mag weten waar dat ligt.”

“Spelen jullie het computerspel FIFA 2013 ook?”, vraagt Jacopo opeens. “Nee? Dat moet je dan echt eens doen. Dit jaar is voor het eerst dat je met Pro Vercelli kan spelen. Dat is geweldig. In het spel is Tiribocchi net zo langzaam als in het echt.”

Jacopo is nu vooral bezig met de promotie van het nieuwe clublied van Pro Vercelli dat hij heeft geschreven: Inno Pro 2012. Voor de thuiswedstrijd tegen Spezia heeft hij het lied op de middenstip gezongen als onderdeel van de officiële openingsceremonie van het nieuwe stadion. Hij was voor die gelegenheid volledig in het wit gekleed. “Ik treed graag op in het wit. Het is de kleur van Pro. Als je het draagt voelt het alsof je een engel bent. Je staat in het licht.” Jacopo vertelt over de enthousiaste reacties op zijn optreden en hoe hij nu probeert een limited edition van het clublied te produceren om rond de kerstdagen te verkopen. “Stel je voor, een hoesje van luxe witte stof, het logo van de club erop en op de cd een print van een witte leeuwenkop. Zes tracks, inclusief één op basis van de zangkoren van The West Side. Met een taperecorder heb ik tussen de harde kern gestaan om het op te nemen. Het is prachtig geworden. De club laat het tot nu toe echter afweten. Ik heb de marketingafdeling om toestemming gevraagd er een officieel product van te maken, maar ik hoor maar niets terug. Ze hebben nu vast andere zaken aan hun hoofd.”

Het gaat dan ook niet goed met de club, zo is ook Jacopo van mening. “Heb je The West Side vandaag gehoord? Ze riepen om Braghin. Dat zegt toch genoeg?” Die spreekkoren zijn ons ontgaan, maar we kunnen ons er wel iets bij voorstellen. Braghin was een belangrijke factor achter het succes van Pro en de tactiek leek vandaag nergens op. Maar Braghin is weg en gedane zaken nemen geen keer. Tegelijkertijd zijn we het eens over hoe bijzonder het is dat Pro uitkomt in de Serie B. Zo bijzonder dat je er vooral van moet genieten.

Over genieten gesproken. Jacopo pakt zijn i-Phone erbij en laat ons enkele filmpjes zien die hij heeft geschoten tijdens het promotiefeest eind vorig seizoen. Het blijkt een gekkenhuis in het anders zo rustige provinciestadje te zijn geweest. Overal claxonnerende auto’s, mensen in fonteinen en het uitgelaten feest in het stadion. Legendarisch! Precies zoals ik me tien jaar terug groot voetbalsucces in Vercelli voorstelde. De uitbundige beelden spoelen de wrange nasmaak van het verlies eerder vandaag enigszins weg. Een tifoso vertelde mij deze week: “Het team bestaat uit passanten, de club zit voor eeuwig in je hart. De passie voor de club maakt je zo blij als een kind. Dat is de essentie.”

Het was een bijzonder weekje in Vercelli waarin ik mijn passie voor de club heb mogen delen met verschillende Vercellese inwoners en fans. Wonderbaarlijk mooi, een bijzondere belevenis. Hartelijk dank. Ondanks de nederlaag en de tegenwind waar de club mee kampt, staat de liefde voor Pro Vercelli recht overeind. De liefde is zelfs groter geworden. Sommigen zullen daar met hun verstand niet bij kunnen. Maar zoals de tifoso zei: “Clubliefde heeft met verstand niets van doen. Clubliefde zit in je hart. Per sempre. Forza Pro!

De volgende ochtend vertrekken we vroeg uit Vercelli. Bij het verlaten van de stad passeren we twee schoonmaakmachines van de gemeentereiniging. De zon schijnt, de straten zijn schoon. De weg geplaveid voor nieuwe voetbalavonturen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten